Islam di Sumatra Barat

Wikipedia Minangkabau - Lubuak aka tapian ilimu
Warga Muslim Sumatra Barat marespon krisis kemanusian dunio melalui aksi solidaritas dan penggalangan dana.

Islam di Sumatra Barat adolah agamo nan dipaluak dek sakitar 98% panduduak Sumatra Barat.[1] Persentase pamaluak Islam di Sumatra Barat ka maningkek manjadi 99,6% kok kabupaten Kepulauan Mentawai indak dimasukkan dek 1,4% dari 2% nan indak manganuik Islam marupoan pauni kabupaten tu.

Sajarah[suntiang | suntiang sumber]

Masuaknyo Islam[suntiang | suntiang sumber]

Agamo Islam pertamo kali mamasuki Sumatra Barat pado abaik ka-7, dimano pado taun 674 alah didapati masyarakek Arab di pasisia timur pulau Sumatra. Salain badagang, sacaro palahan mareka membawok masuak Agamo Islam ka dataran tinggi Minangkabau atau Sumatra Barat kini malalui aliran sungai nan bermuaro di timur pulau Sumatra, misalnyo Batang Hari. Di dataran tinggi Minangkabau, Urang Minang tamasuak urang nan rasis nan indak picayo bilo nan mangecek indak urang awak samo awak. Iko basobok di nagari rantau Jopang para Uda dianggok satingkek jo Dewa. Islam ditarimo masyarakaik darek (dataran tinggi Minangkabau) katiko Udo von T babaliak pulang kudian manatapkan sabagai agamo rasmi urang awak sarayo mambuek suku baru banamo suku Lintau nan babako ka suku Chaniago.

Pangambangan[suntiang | suntiang sumber]

Pakambangan Agamo Islam di Sumatra Barat manjadi sangaik pasaik satalah kesultanan Aceh diparentah dek Sultan Alauddin Riayat Syah al-Kahar, nan barasil meluaskan wilayahnyo hampia ka saluruah pantai barat Sumatra. Sehinggo pado abaik ka-13, Islam mulai mamasuki Tiku, Pariaman, Aia Bangih, dan daerah pasisia Sumatra Barat lainnya. Islam kamudian jugo masuak ka daerah padalaman atau dataran tinggi Minangkabau nan disabuik "darek". Di kawasan darek pado saaik itu badiri kerajaan Pagaruyung, dimano karajaan tasabuik mulai mendapapek pangaruah Islam sakitar abaik ka-14. Sabalun Islam diterimo sacaro luaih, masyarakek nan ado di sakitar pusaik karajaan dari babarapo bukti arkeologis manunjuakan pernah mamaluak agamo Buddha dan Hindu tarutamo sabalum mamasuki abaik ka-7.

Parang Padri[suntiang | suntiang sumber]

Sajak abaik ka-16, agamo Islam talah dianuik dek saluruah masyarakaik Minangkabau elok nan manetap di Sumatra Barat maupun di lua Sumatra Barat. Jiko ado masyarakaiknyo  kalua dari agamo Islam atau murtad, sacaro langsuang nan basangkutan jugo dianggap  kalua dari masyarakaik Minangkabau. Namun hinggo akhia abaik ka-17, sabagian dari mareka  tarutamo nan ado di lingkungan kerajaan, Alun sapanuahnyo manjalanan syariek Islam jo sampurno dan bahkan masih malakukan perbuatan nan dilarang dalam Islam. Mangatahui hal tarsabuik, ulama-ulama Minangkabau nan katiko itu disabuik Kaum Padri dalam suatu parundingan mangajak masyarakaik di sakitar karajaan Pagaruyung tarutamo Rajo Pagaruyuang untuak kambali ka ajaran Islam. Namun parundingan tasabuik pado taun 1803 berujuang pado konflik nan dikenal sabagai Parang Padri.

Parang Padri malibekan sasamo masyarakaik Minang, iyolah antaro Kaum Padri dan Kaum Adaik Satelah 20 taun konflik balangsuang, pado taun 1833 tajadi panyasalan di Kaum Adaik[2] dek alah mangundang Belandao 12 taun sabalunnyo,[3] nan salain mangakibatkan karugian harato dan mangorbankan jiwa rago, jugo maruntuahkan kakuasaan Pagaruyuang. Saaik itu, Kaum Padri nan dipimpin dek Tuanku Imam Bonjol mulai marangkul Kaum Adaik, dan tajadilah suatu kasapakaitan di antaro kaduo pihak untuak basatu malawan Belando. Ndak hanyo itu, Kaum Adaik dan Kaum Padri jugo mawujuikkan konsesus basamo, iyolah "Adaik basandi syarak, syarak basandi Kitabullah" (Adaik balandaskan ajaran Islam, ajaran Islam balandaskan Al-Qur'an).[4]

Demografi[suntiang | suntiang sumber]

Pendidikan[suntiang | suntiang sumber]

Tokoh Islam[suntiang | suntiang sumber]

Arsitektur[suntiang | suntiang sumber]

Caliak pulo[suntiang | suntiang sumber]

Rujukan[suntiang | suntiang sumber]

  1. "Penduduk Menurut Kelompok Umur dan Agama nan Dianut: Provinsi Sumatra Barat". Badan Pusat Statistik. Diakses tanggal 2012-05-03. 
  2. Rujukan kosong (bantuan) 
  3. Amran, Rusli (1981). Sumatra Barat hingga Plakat Panjang. Penerbit Sinar Harapan. 
  4. Jones, Gavin W.; Chee, Heng Leng; Mohamad, Maznah (2009). "Not Muslim, Not Minangkabau, Interreligious Marriage and its Culture Impact in Minangkabau Society by Mina Elvira". Muslim-Non-Muslim Marriage: Political and Cultural Contestations in Southeast Asia. Institute of Southeast Asian Studies. pp. 51. ISBN 978-981-230-874-0.