Suwarang

Wikipedia Minangkabau - Lubuak aka tapian ilimu

Suwarang adolah harato nan diparoleh karano karajo samo antaro laki jo bini. Katantuan adaik Minangkabau manyatokan "suwarang dibagi, pusako dibalah", nan arati no laki bini nan mampunyoi harato pusako atau kakayoan, apobilo tajadi pacaraian, baiak carai mati atau pun carai iduik, mako balakulah katantuan adaik nan di ateh tadi. satalah tajadi pambagian harato pancarian basamo tadi, masiang-masiang pun alah mandapek hak no, itulah nan disabuik suwarang atau harato surang-surang. [1]

Katantuan pambagian harato pancarian basamo adolah : (1) bilo laki jo bini bacarai, harato suwarang dibagi duo, (2) bilo laki maningga, harato dibagi antaro bini jo ahli warih atau anak kamanakan suami, (3) bilo bini maningga, harato dibagi antaro suami jo ahli warih dari bini, anak no, (4) bilo samo-samo maningga, bagian suami di warihan ka kamanakan no, bagian bini diwarihan ka anak no, bisa juo ka anak no yang lain.

Di sampiang katantuan "suwarang dibagi, pusako dibalah" ado juo katantuan nan babunyi "suarang baragiah, pancarian dibagi" maksud no kapunyoan surang bisa diagiahan ka urang lain tagantuang nan punyo, tapi harato laki bini bilo bacarai haruihlah dibagi. Jadi harato suarang memang batua harato nan dipunyoi surang, baiak laki atau dek bini sabalun manikah atau sasudah manikah harato ko masih manjadi punyo surang-surang.

Di dalam rumah tanggo, harato bisa manjadi duo bantuak, harato pambawoan jo harato tepatan. Harato pambawoan adolah harato suarang nan dibao suami ka rumah bini, harato tepatan adolah harato suarang bini nan alah ado di rumah no surang. Sabab harato ko punyo surang, mako buliah diagihan ka urang lain tanpa tarikaik pado pihak suami ataupun pihak bini. Ikolah maksud no "suwarang baragiah, pancarian dibagi" nan beda bunyi no jo "suarang dibagi, pusako dibalah", namun maksud no samo-samo kapado pambagian harato surang antaro laki jo bini nan haruih manamui kanyatoan pacaraian dalam rumah tanggo no.

Baa pun iko indak sajalan jo hukum Agamo Islam.

Rujuakan[suntiang | suntiang sumber]

  1. Abidin, Masoed (2005). Ensiklopedia Minangkabau. Pusat Pengkajian Islam dan Minangkabau.