Tanah Suci

Wikipedia Minangkabau - Lubuak aka tapian ilimu
Tanah Suci

Tanah Suci (bahaso Ibrani: ארץ הקודש‎; Eretz HaQodesh ; Arab: الأرض المقدسة Al-Ard Al-Muqaddasah; bahaso Latin: Terra Sancta) adolah istilah nan marujuak pado wilayah geografis di Levant nan pantiang bagi agamo Yahudi, Kristen, Islam, jo Bahá'í. Tanah Suci indak punyo bateh nan pasti, dan kini sacaro kasa maliputi wilayah Israel, Palestina, jo sabagian Yordania dan Lebanon. Tanah Suci alah manjadi tujuan baziarah kaagamoan sajak zaman sisuak.[1]

Manuruik Alkitab Pajanjian Lamo, tanah suci atau tanah perjanjian marupokan tanah nan Allah janjikan kapado banso Israel wakatu mereka barado di Mesir. Allah bajanji malalui Abraham dan katurunannyo untuak maagiahkan tanah itu, yang disabuik tanah Kanaan. Janji tasabuik indak diagiahan kapado Abraham dalam wakatu nan singkek, bahkan Abraham pun alun dapek mangklaim tanah itu manjadi punyo beliau wakatu beliau hiduik. Abraham jo katurunannyo, tamasuak banso Israel, salalu manunggu penggenapan janji itu, agar hiduik mereka nan selamo iko nomaden dapek sagiro baakhia.[2]

Rujuakan[suntiang | suntiang sumber]

  1. Schweid, Eliezer. 1985. The Land of Israel: National Home Or Land of Destiny. Terj. Deborah Greniman. Fairleigh Dickinson Univ Press. Hal. 56.
  2. Karman, Yonky. 2012. Bunga Rampai Teologi Perjanjian Lama. Jakarta: BPK Gunung Mulia. Hal. 77.